Weduwe Damitu verspreidt Gods liefde

Het Evangelie veranderde Damitu’s leven. In 2005 trouwde ze als tiener met Bikila, een leider in de traditionele Ethiopische religie Waaqeffanna. Toen ze over Jezus hoorde, drong ze er bij haar man op aan hun oude geloof los te laten. Hij stemde toe en samen besloten ze Christus te volgen – tot grote woede van hun gemeenschap.

Een groeiende dreiging

De afwijzing bleef niet bij woorden: het echtpaar werd buitengesloten uit het dorpsleven. In het tweede jaar van hun bekering werd Bikila zelfs fysiek aangevallen en van zijn land verdreven. Toch bleven ze volharden in hun geloof en begonnen ze het Evangelie te delen.

Uiteindelijk voelde Bikila zich geroepen om voorganger te worden. In 2015 startten ze een huiskerk, die groeide tot een levendige gemeente. "God deed wonderlijke dingen in dat dorp," zei Damitu. Ze moedigde de gelovigen aan om Jezus niet alleen met woorden te volgen, maar ook in hun manier van leven.

De groei van de kerk riep weerstand op. Leden werden lastiggevallen en Bikila werd persoonlijk bedreigd. Toen hij zijn geloof niet wilde verloochenen werd Bikila  thuis vermoord door leden van het Oromo Bevrijdingsleger. Zijn laatste woorden getuigden van zijn geloof: “Ja, Jezus kan redden – zelfs jullie.”  

Rouw en herstel

Hun huis werd in brand gestoken. De schok was groot. Veel christenen durfden niet meer naar de kerk. Damitu, zelf nog rouwend, besloot hen op te zoeken en hen te herinneren aan hun hemelse bestemming. “We zijn vreemdelingen en bijwoners in deze wereld en deze wereld behoort ons niet toe,” zei ze. Damitu herinnerde hen er ook aan dat we allemaal een keer sterven. "Wanneer de tijd komt, zal ik naar mijn Heer gaan," zei ze. "Ik wacht gewoon op mijn tijd, dus wees niet bang voor de dood."

Een jonge man vertelde haar dat hij worstelde, omdat hij wist dat God de macht had om Bikila te beschermen maar dat niet deed. Damitu moedigde de jonge christen aan het verhaal van Job te denken. "Zelfs te midden van het lijden en de verschillende beproevingen moeten we blijven geloven in God." Ze vertelde hem dat hij Hem moest vertrouwen en de reden voor de beproevingen aan Hem moest overlaten. "Toen ik hem dit vertelde, hadden we niet eens iets te eten en onze bezittingen waren verbrand," zei ze. "We hadden alles verloren, maar ik was gelukkig ondanks het verlies." Damitu's aanmoediging zette de jonge christen aan tot berouw, en hij en veel andere leden keerden terug naar de kerk.

Damitu’s kinderen, van wie er toen drie nog jong waren, hebben het moeilijk met de dood van hun vader. Damitu mist hem ook, maar moedigt hen aan om te beseffen dat hun vader nu thuis is bij God. “We zullen allemaal op een dag gaan. Bikila ging gewoon eerder naar huis dan de meesten.”

Kwaad vergelden met goed

In plaats van wraak te willen nemen, bleef Damitu haar vervolgers zegenen. Toen een familielid van een van de moordenaars overleed, bracht ze de familie voedsel en geld.

De hele gemeenschap was verbaasd over Damitu’s vriendelijkheid jegens de familie van een van Bikila’s moordenaars. Damitu legde uit: “Weet je, je leest in de Bijbel dat wanneer mensen je op de ene wang slaan, je de andere wang moet toekeren. We moeten goede dingen laten zien aan andere mensen. We moeten degenen zegenen die ons vervloeken en aanvallen. Wanneer we van andere mensen houden, laten we zien dat we van God houden omdat God van ons mensen houdt.”

Ondanks de vergeving en liefde die ze toonde, bleef de druk van familieleden en dorpsgenoten groot om haar geloof op te geven. Een man die haar jarenlang had tegengewerkt, werd ziek en kwam naar de kerk voor gebed. Twee jonge christenen waren bang. Maar Damitu moedigde hen aan met de woorden: "Onze rol is gewoon om te bidden. En God zegent degenen die bidden. We moeten op de Heer vertrouwen. We moeten bidden." De man genas op het gebed. Later vroeg hij Damitu om vergeving voor hoe hij haar behandeld had en werd actief in de kerk.

Niet alleen

Vandaag telt de gemeente die Damitu en Bikila stichtten zo’n 400 leden. Ondanks verdriet, vervolging en zorgen om het dagelijks bestaan, blijft Damitu standvastig.

Ze weet dat ze niet alleen is. “Wanneer ik worstel, hoor ik in mijn hart: ‘Ik ben bij je. Ik ben je schild. Ik leef.’”  

“We werden verlaten door onze gemeenschap,” zegt ze, “maar God gebruikte mensen die we nooit hadden ontmoet om ons aan Zijn goedheid te herinneren.”

Ze vraagt gebed voor haar kinderen, dat zij ook trouw zullen blijven aan God.

Wilt u weduwen als Damitu ook financieel ondersteunen, doneer dan via onderstaande link.

Doneer nu