Van vervolger naar voorganger

Sina (38) haatte christenen, maar de Afghaanse moslim leerde uiteindelijk Jezus kennen na een lange zoektocht. Toen werd Sina met dezelfde haat geconfronteerd waarvan hij zelf was bevrijd. “Ik werd eens door zes man tegelijkertijd aangevallen en in elkaar geslagen."

Sina oogt als een vriendelijke en bedachtzame man. Het is moeilijk voor te stellen dat hij nog niet eens zo lang geleden christenen verafschuwde. Sina woont nu in Nederland en blikt terug op turbulente jaren.



Sina wordt in Afghanistan geboren en als kind vlucht hij samen met zijn vader naar Iran in verband met de politieke situatie in zijn moederland. Zijn moeder is dan al overleden en niet lang na aankomst in Iran, sterft ook zijn vader. Sina wordt opgevoed door een tante, maar vanaf zijn dertiende jaar gaat hij zijn eigen leven leiden en aan het werk in de bouw. Hij werkt zich op tot aannemer. Hij trouwt en krijgt twee kinderen, een dochter en een zoon. Sina ontwikkelt zich als een overtuigd moslim. “Ik haatte christenen, omdat ze naar mijn idee een verkeerde weg bewandelden.” De situatie voor Afghaanse vluchtelingen in Iran is niet eenvoudig en daarom vlucht het gezin verder naar Griekenland.

Evangeliseren

In een vluchtelingenkamp op Lesbos ontmoet Sina voor het eerst in zijn leven christenen. Het zijn Amerikaanse vrijwilligers die in het kamp werken en evangeliseren.

Je haatte christenen. Hoe reageerde je op de christenen in het vluchtelingenkamp? “Ik dacht: dit zijn slechte mensen en ik stond meteen klaar om een stevige discussie met ze te beginnen.”

Dacht je ook: ik moet ze doden? Dat was je toch geleerd? Die gedachte kwam wel bij me op, maar de christenen hielpen ons ook. In de Afghaanse cultuur is het ook belangrijk dat je mensen die je helpen, respectvol behandelt. Ik voerde discussies over punten waarvan ik dacht dat de christenen het mis hadden. Ik sprak over de drieëenheid van God en over het immorele gedrag van christenen in de kerk: wijn drinken, dansen en overspel. Ik sprak ze daarop aan en kreeg vervolgens van hen te horen dat die verhalen niet klopten.

Sigaretten

Een islamitische geleerde moedigt Sina aan om discussies te blijven voeren met de christenen. Hij is onder de indruk van de manier waarop Sina het gesprek met de christenen aangaat. “Hij gebruikte mij als voorbeeld voor anderen. Ik vertelde christenen dat hun boek niet klopt. De leider van de groep christenen stelde mij de vraag: "Heb je de Bijbel wel gelezen?" Ik moest bekennen dat ik de Bijbel nog nooit gelezen had. Ik dacht: 'Dat heb ik niet nodig, want ik weet wel hoe het zit. De Koran is volmaakt.' De christenen moedigden me aan om de Bijbel toch te gaan lezen. Toen heb ik voor het eerst in mijn leven een Bijbel geaccepteerd. Mij was altijd verteld dat er veel fouten in staan. Die wilde ik gaan opzoeken om vervolgens de christenen met hun eigen boek om de oren te slaan. Dat zou wellicht beter werken dan telkens met de Koran aankomen, want daar geloven ze toch niet in, zo dacht ik. Ik heb eerst een paar islamitische geleerden gevraagd of ik die Bijbel wel kon aannemen. Ze zeiden: ‘Dat kun jij wel doen, want jou vertrouwen we wel.’ Er werd bij gezegd: ‘Zorg ervoor dat andere Afghanen de Bijbel niet in handen krijgen, want anders worden ze op een dwaalspoor gezet’.”

Fouten

Sina leest de Bijbel, maar hij vindt het een moeilijk boek. “Een van de christenen adviseerde: ‘Als je de Bijbel leest, vraag God dan om hulp om te begrijpen wat je leest.’ Ik dacht: 'Natuurlijk doe ik dat. Ik vraag Allah of hij me helpt om de fouten in de Bijbel op te sporen en dan kan ik vervolgens aantonen waar het misgaat.' Ik las de Bijbel in de nacht, met een zaklampje, als iedereen sliep. Ik wilde niet dat mijn vrouw zou ontdekken dat ik dit boek bezat. Ik sloeg de Bijbel open bij Johannes 1. Tijdens het lezen was het alsof ik een stem in mijn hoofd hoorde zeggen: 'Lees het opnieuw en opnieuw.' Dus ik heb het hoofdstuk een aantal keer gelezen. Er staat: Het Woord was bij God en het Woord was God. Het Woord is vlees geworden.' Ik had geen idee wat dit betekende, maar het liet me niet los. Langzamerhand veranderden de discussies in gesprekken waarin ik vragen stelde aan
de christenen.”

Vertrokken

De christenen nodigen Sina uit om mee naar de kerk te gaan; hij gaat in op de uitnodiging. De Afghaan begint steeds meer te twijfelen aan de islam. “Ik bad tot God: Help me om te begrijpen wat de waarheid is. Als de Bijbel waar is, help me dan om dat te accepteren.”Dat Sina verandert, blijft niet onopgemerkt. Zijn vrouw ontdekt dat hij de Bijbel leest en merkt dat Sina de islam niet meer vol vuur verdedigt. Ze vertrouwt het niet meer en besluit om er samen met de twee kinderen vandoor te gaan. “Ik ging inkopen doen en toen ik thuiskwam, waren mijn vrouw en kinderen vertrokken. Dankzij de beveiligingscamera’s van een busstation kwam ik erachter dat ze met de bus naar Athene vertrokken waren. Mijn schoonmoeder, die met ons naar Griekenland was gereisd, wist waar ze waren, maar ze liet niets los. Korte tijd later vertrok ook zij zonder bericht naar Athene.”

Wraak

Sina is woedend en zint op wraak. Hij voelt zich geen moslim meer, maar ook nog geen christen. Hij vertrekt naar Athene met het plan om zijn vrouw en schoonmoeder uit de weg te ruimen. “Ik kocht een mes en dat droeg ik altijd bij me. Ik was ervan overtuigd: Als ik ze tegenkom, vermoord ik ze. Op een dag zag ik mijn schoonmoeder lopen en dacht: 'Dit is mijn kans.' Precies op dat moment werd ik staande gehouden door de politie voor een controle gelukkig vonden ze het mes niet. Even later mocht ik weer gaan, maar toen was mijn schoonmoeder al vertrokken. Achteraf besefte ik: God greep in. Doordat de politie mij aanhield, heb ik mijn schoonmoeder niet kunnen vermoorden.”

Vergeven

In Athene krijgt Sina contact met Afghaanse en Iraanse christenen die hem veel vertellen over de Bijbel en het christelijke geloof. Na een aantal maanden neemt hij definitief afscheid van de islam. “Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Waarheid en besloot ik om alles op te geven. Ik wist echter niet dat er nog iets moeilijker was dan alles opgeven, namelijk vergeven. Ik heb mijn vrouw en schoonmoeder moeten vergeven en dat was een zwaar proces. Daarbij zijn veel tranen gevloeid. Toen ik in staat was om hen te vergeven, gaf dat een enorm gevoel van vrijheid. Je kunt het vergelijken met iemand die honderd kilo op zijn rug draagt en de last van zich afgooit. Ik ben nu een leider in de Afghaanse kerk en dat was niet mogelijk geweest als ik mijn familie niet had vergeven.”

Bloedneus

Na het besluit om christen te worden, wil Sina niets liever dan het Evangelie delen onder Afghaanse vluchtelingen in het kamp. Met een Bijbel onder zijn arm gaat hij de tenten langs. Dit wordt hem niet door iedereen in dank afgenomen. “Ik werd een keer door zes verschillende mannen tegelijkertijd aangevallen en in elkaar geslagen. Ze zeiden: ‘Je bent alleen maar christen geworden vanwege het geld.’ Het bloed stroomde uit mijn neus. Ik reageerde: ‘Ik heb niet eens genoeg geld om een buskaartje te kopen.’ Op een ander moment werd ik door andere Afghaanse moslims aangevallen in een achterafstraatje in Athene. Ze grepen me vast, haalden de Bijbel uit mijn tas en hebben er veel pagina’s uitgescheurd. Ze hebben me ook met een mes flink toegetakeld.”

Shock

Vanwege de veiligheid verblijft Sina enige tijd in de kelder van een kerk. Dan gebeurt er iets onvoorstelbaars. Opeens staat zijn vrouw voor de deur van de kerk, samen met de kinderen. “Ik was in shock. Lang had ik gebeden dat ze terug zouden keren en toen gebeurde het. Mijn zoontje klampte zich vast aan mijn benen en zei: ‘Papa, ga niet meer weg van ons.’ Mijn dochtertje stond er als een standbeeld naast. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Het is me nooit precies duidelijk geworden waarom mijn vrouw me op kwam zoeken. Ik begreep wel dat ze verder wilde met haar leven en niet de zorg voor de kinderen wilde.”



Na deze ontmoeting ziet Sina zijn vrouw nog verschillende keren. “Ik ben voor haar op de knieën gegaan en heb vergeving gevraagd voor alles wat ik verkeerd heb gedaan. Ik was een autoritaire man en stond erg boven mijn vrouw. Dat is een onderdeel van de Afghaanse cultuur, maar dat is niet goed. Ik heb haar ook verteld dat ik haar wilde vermoorden en ook daar heb ik vergeving voor gevraagd. Ze was verbijsterd, want ze kende me niet als iemand die zichzelf vernederde. Ik zei dat ik ervoor open stond om samen het leven weer op te pakken, maar dat wilde ze niet. Ze reageerde: ‘Jij hebt je eigen weg gekozen en dat heb ik ook gedaan.’ We hebben als kerk nog gebeden dat God herstel zou geven en dat we met elkaar weer een gezin zouden kunnen vormen. Maar al snel bleek dat die deur gesloten was. Ik kwam erachter dat mijn vrouw inmiddels ook een andere man had.”

Sina vervolgt zijn eigen weg, samen met zijn twee kinderen, die bij hem komen wonen. Ook gaat hij door met evangeliseren. “Toen moslims merkten dat ik doorging, dreigden ze dat ze mijn kinderen zouden ontvoeren en mijn dochter verkrachten. Ze ontdekten waar mijn kinderen op school zaten. Ik voelde me gedwongen om mijn kinderen een jaar lang thuis te houden van school."

Hoge prijs

In Griekenland ontmoet Sina Marieke, een Nederlandse vrouw die voor een westerse organisatie werkt onder vluchtelingen. Beiden ervaren ze dat God hen op elkaars pad heeft geplaatst. Ze trouwen en hebben een gezamenlijk verlangen om Afghaanse vluchtelingen te bereiken met het Evangelie. Dit doen ze eerst in Griekenland, maar nu vanuit Nederland. Sina is voorganger van Afghaanse christenen in ons land. Wekelijks geeft hij online bijbelstudies en maandelijks is er een huissamenkomst voor Afghaanse christenen die in Nederland wonen. Ook haken er online christenen aan vanuit Afghanistan zelf.



Sina betaalde een hoge prijs om Jezus te volgen, maar hij heeft geen spijt van zijn keuze. “Hoe meer ik Jezus leer kennen, hoe meer ik zie dat het het offer waard is.” Tegelijkertijd voelt Sina zich bevoorrecht in vergelijking met christenen in Afghanistan, die in het diepste geheim hun geloof moeten belijden. “Ze voelen zich vaak vergeten. Bid dat hun geloof niet uitdooft!”