Toen ik christen werd brak er een geestelijke strijd uit

“Ik haatte Allah,” zegt Rana. In een gezin zonder liefde en vol geweld kan ze zich geen goede God voorstellen. Maar tijdens een autorit vertelt haar broer over Jezus’ liefde en offer aan het kruis. Dat ene moment wordt voor Rana het begin van een radicaal nieuw leven. Kort daarna breekt een intense geestelijke strijd los.

Als Rana haar levensverhaal vertelt, vallen er af en toe stiltes en klinkt er emotie in haar stem door. De Iraanse groeit op in een groot gezin met acht kinderen. “Mijn vader is een gewelddadig persoon. Ik heb nooit liefde van hem ontvangen. Hij is een toegewijde moslim die zich aan alle islamitische regels houdt. Van kinds af aan werd ik geslagen. Altijd vroeg ik me af: waarom word ik geslagen? Waarom vindt Allah dit goed? Na verloop van tijd ging ik Allah haten. Ik ervoer een enorme leegte in mijn hart. Op een gegeven moment geloofde ik niet meer in het bestaan van God. Als Hij zou bestaan, moest hij wel een erg agressief persoon zijn, dacht ik. Ik schreeuwde het uit: ‘Ze zeggen dat er een God is, maar als u bent wat ik van u zie, dan kan ik niet in u geloven!’



Toen ik volwassen was, raakte ik verslaafd aan alcohol.Ook gebruikte ik drugs en ik ging seksuele relaties aan metverschillende mannen. Daarmee probeerde ik het gebrek aan liefde en aandacht te compenseren. Maar ook van die mannen kreeg ik geen echte liefde. De mannen beloofden met me te zullen trouwen als we seks hadden gehad. Geen van hen heeft zich echter aan z’n belofte gehouden. Ik voelde me een gebruiksvoorwerp.”

Zelfmoord

Rana komt in een diep dal terecht en verschillende keren probeert ze zichzelf van het leven te beroven. “Op een dag besloot ik om van huis weg te lopen, maar toen puntje bij paaltje kwam, bedacht ik me. Ik voelde me niet moedig genoeg om de deur achter me dicht te trekken en ervandoor te gaan. Ik zag mezelf als een levend wezen dat ademde en at, meer niet. Ik voelde me waardeloos.”

Ondertussen is Hossain, Rana's broer, via een vriend in aanraking gekomen met het christelijke geloof en christen geworden. “Op een avond vertelde hij mijn moeder en mij over de liefde van Jezus. Hij zei: ‘Jezus houdt van je en Hij zorgt voor je.’ Ik dacht: Houdt Jezus van mij? Ik kon het me echt niet voorstellen.”

Positiever

Rana ziet dat haar broer door zijn bekering is veranderd en denkt na over zijn woorden. “Het karakter en gedrag van Hossain veranderden. Ik was er verbaasd over en vroeg me af: Wat is er met hem gebeurd? Mijn broer had een nogal direct en bot karakter, maar hij ging nu heel anders met mij om. Hij toonde aandacht en liefde voor mij. Ik merkte ook dat hij veel positiever in het leven stond. Ik wilde er meer over weten. Aanvankelijk nam ik zijn woorden niet serieus, maar hij bleef doorgaan met het delen van het Evangelie. Hij vertelde: ‘God is liefde en Jezus nam alle pijn van de wereld op zich voor jouw redding.’

Dat waren nieuwe woorden voor me. Ik reageerde: ‘Je maakt een grap. Je bent gek.’ Maar Hossain hield vol om zegenende woorden over mij uit te spreken en te zeggen hoe waardevol ik ben voor God. Toen hij vertelde dat Jezus naar deze wereld was gekomen voor zondige mensen zoals ik, begreep ik dat eerst niet goed. Hij vertelde dat ik gered kon worden als ik Jezus zou gaan volgen. Ik vroeg me af: Wat voor verschrikkelijks kan er gebeuren als ik Jezus echt ga volgen? Ik was vooral bang voor de reacties van mensen in mijn omgeving. Tegelijkertijd was er een stemmetje in mijn hoofd dat zei: Geef Jezus een kans! Je kunt het toch proberen? Als het niet werkt, kun je altijd weer terug naar de islam. Ik dacht: Aan het einde van mijn leven ga ik toch naar de hel. Dat staat vast. Waarom zou ik deze mogelijkheid dan niet proberen? Omdat mijn leven sowieso niet goed afloopt, kan ik het er wel op wagen.”

Golgotha

Omdat het gevaarlijk is om in huis dieper door te praten over het geloof, stelt Hossain voor om Rana tijdens een wandeling meer te vertellen over het Evangelie. “Onderweg in de auto luisterden we naar een aantal christelijke liederen. Ik begon te huilen en kon niet meer stoppen. Hossain legde uit: ‘Dit is de manier waarop wij God aanbidden. Als christen hoef je geen verplichte rituelen uit te voeren op bepaalde tijdstippen. We kunnen God aanbidden wanneer we maar willen, overal.’

Na het luisteren van de aanbiddingsliederen vertelde mijn broer meer over Jezus. Hij vroeg me: ‘Weet je waar Jezus gekruisigd werd?’ Ik had geen idee, maar zonder na te denken floepte ik eruit: ‘Golgotha.’ Dat was heel bijzonder. De Heilige Geest bracht dat woord in mijn gedachten en ik sprak het uit.”

Demonische aanvallen

Kort na deze bijzondere gebeurtenis besluit Rana om christen te worden. Hossain stelt voor om Rana mee te nemen naar de ondergrondse huisgemeente. “Hij zei: ‘Je kunt in de kerk je zonden belijden en je leven aan Jezus geven door Zijn Naam publiekelijk te belijden en je te laten dopen. Dan kun je een nieuw leven beginnen met Jezus.’ Dit wilde ik graag doen. In de dagen voordat ik naar die kerk zou gaan, had ik met veel demonische aanvallen te maken. Ik had nachtmerries en een erg zwaar gevoel. Tijdens mijn slaap ervoer ik dat iemand me aan het stompen was. Ik voelde het, maar ik zag niemand in kamer zag staan. Ik werd er meerdere keren wakker van. Mijn broer herkende het en zei: ‘Ik heb vannacht in huis de aanwezigheid van slechte geesten ervaren.’ Het maakte me erg bang. Ik hoorde ook een stem die tegen me zei: ‘Je gaat de verkeerde kant op. Dat moet je niet doen.’ Die angst werd steeds groter. Ik twijfelde over de keuze om Jezus te gaan volgen. Toen ik er met mijn broer over sprak, reageerde hij: ‘Maak je geen zorgen, dit is heel normaal. Dit gebeurt veel bij mensen die zich tot Jezus keren. Wees er niet mee bezig. Het zal stoppen.’”

Woonhuis

Vijf dagen na de bijzondere ervaring in de auto breekt de dag aan waarop Rana de ondergrondse huiskerk bezoekt. “Ik was erg onrustig. Ik had het gevoel dat ik op een verkeerde plek was. Een stem diep in me zei: ‘Waarom ben je hier? Ga hier weg!’ Ik ervoer het als een aanval van de duivel. Ik was daar in die huiskerk met nog vijf andere mensen, ergens op het platteland. Ik weet het nog goed. Het was een normaal woonhuis, met een kruis aan de muur. Ik heb de naam van Jezus in die dienst publiekelijk beleden. Ik zei: ‘Jezus is Mijn Heer, de almachtige God.’ Nadat ik die woorden had uitgesproken, was alle angst verdwenen. Ik ervoer een diepe vrede en wist toen dat ik op de goede plek was."

Waardevol

Als in de familie bekend wordt dat ook Rana christen is geworden, krijgt ze met nog meer vernederingen te maken. “Mijn vader reageerde: ‘Je bent het niet eens waard om nog langer een moslim te zijn. Sterker nog: je bent het ook niet waard om mijn kind te zijn. Er is hier in huis geen plaats meer voor je.’ Ik ben wel thuisgebleven, omdat ik niet wist waar ik anders naartoe moest gaan. Het is gelukkig bij een dreigement gebleven. Voor mijn familie had ik nog minder waarde dan vóór mijn bekering. Het grote verschil was alleen dat ik nu wist dat ik waardevol ben voor God. Toen ik besloot om christen te worden, was ik me bewust van de consequenties. Als je kiest voor dit nieuwe leven, zul je ook de gevolgen moeten accepteren.”

Nieuwsgierig

Ondanks de bedreigingen en het verzet, proberen Rana en haar broer Hossain binnen de familie te getuigen van hun geloof. Het wordt door God op een bijzondere manier gezegend. “In het begin reageerden de familieleden afwijzend toen ik over Jezus vertelde. Ze zeiden: ‘Ik heb mijn eigen geloof.’ Toch werd hun verzet na verloop van tijd steeds minder. Een paar maanden na mijn bekering gaven mijn andere broers en zussen ook hun leven aan Jezus. Ook mijn moeder en een aantal neven en nichten kwamen tot geloof. Ze zagen hoe onze levens veranderd waren en dat maakte hen nieuwsgierig. Toen mijn moeder haar leven aan Jezus gaf, verborg ze aanvankelijk haar nieuwe geloof. Later kwam ze er binnen het gezin wel voor uit. Voor mijn vader was het erg moeilijk om te zien dat het ene na het andere gezinslid in Jezus ging geloven, maar hij kon er niets tegen beginnen.”

Binnen een jaar tijd komt het hele gezin van Rana tot geloof, behalve haar vader. In totaal negen mensen. Rana vertelt: “Mijn vader helpt ons nu door ons te beschermen. Hij heeft gezegd: ‘Jullie zijn nu christen, maar zeg daar niets over tegen mijn familie.’ De familie van mijn vader bestaat voor een groot deel uit radicale moslims. Als ze weten dat we christen geworden zijn, kan dit onze levens in gevaar brengen. Mijn vader is nog steeds moslim, maar respecteert ons geloof nu wel. Hij valt me nu niet meer aan en behandelt me beter dan eerst. Ik denk dat dit komt doordat ik elke dag voor mijn vader bid.”

Gevangenis

Buitenshuis is Rana erg voorzichtig om haar geloof te delen. “Ik heb het geloof wel met twee vrienden gedeeld. Ze luisterden, maar ze geloven nog niet in Jezus. In het dagelijkse leven probeer ik de liefde voor Jezus wel uit te dragen aan mensen. Soms vertel ik dat ik christen ben. Dat doe ik alleen als ik vertrouwen met mensen heb opgebouwd of als mensen ervaringen delen die ik zelf ook heb gehad. Ik ben zeker ook wel bang voor de gevolgen die mijn christenzijn kan hebben. Dat ik bijvoorbeeld in de gevangenis terecht zou kunnen komen. Maar ik besef wat Jezus voor mij heeft gedaan en daarom wil ik de pijnlijke gevolgen dragen, die het volgen van Hem met zich meebrengt.”