Over het algemeen zijn de meest voor de hand liggende vragen over Noord-Korea het moeilijkste te beantwoorden. Dat geldt niet alleen voor het grote publiek maar ook voor Noord-Koreaanse analisten en de internationale inlichtingendiensten. Al jaren wordt Noord-Korea’ het falen van de inlichtingengemeenschap‘ genoemd, omdat zelfs grote gebeurtenissen – zoals de dood van Kim Il-sung – niet worden ontdekt totdat Noord-Korea besluit ze aan te kondigen. En de informatie die inlichtingendiensten over het land geven, blijkt vaak helemaal niet te kloppen.
Zelfs de vraag ‘hoeveel mensen wonen er in Noord-Korea?’ is een zorgvuldig bewaard staatsgeheim. Het antwoord dat vaak gegeven wordt is: ‘ergens tussen 20 en 25 miljoen mensen’. Dat is een grote marge!
Een vraag als ‘hoeveel christenen zijn er in Noord-Korea?’ is helemaal moeilijk te beantwoorden. Christenen moeten niet alleen onopgemerkt blijven door hun eigen regering, maar ook door hun eigen buren, medewerkers en zelfs familieleden. Noord-Koreaanse ondergrondse christenen maken zelfs hun christelijke identiteit niet bekend aan hun kinderen, totdat deze de leeftijd van vijftien jaar hebben bereikt.
Noord-Koreaanse leraren vragen kinderen:
'Hebben jouw ouders een speciaal boek dat ze verstoppen?'
'Hebben jouw ouders een speciaal boek dat ze verstoppen?'
Dat komt omdat Noord-Koreaanse schoolleraren de taak hebben om kinderen onbedoeld te laten onthullen dat hun gezinnen christelijk zijn. Ze stellen vragen als: “Hebben je ouders een speciaal boek dat ze in huis verstoppen? Zingen ze andere liedjes dan we op school zingen? Buigen ze ooit hun hoofd of sluiten hun ogen en mompelen?” Op deze manier zijn vele kinderen de aanleiding geweest dat hun hele gezin inclusief zijzelf in concentratiekampen terechtkwamen.
Een voorbeeld hiervan is een vrouw die vertelde dat ze op zevenjarige leeftijd een Bijbel vond in haar huis. Zonder aarzelen wist ze dat ze de politie moest informeren. Haar ouders, ondergrondse christelijke leiders, bonden haar vast in een stoel om te voorkomen dat ze naar de politie zou lopen. Toen deelden ze het Evangelie met haar en ze werd christen (en later kerkleider) in plaats van informant van de overheid.
Kunnen we met al deze geheimzinnigheid het aantal christenen in Noord-Korea enigszins nauwkeurig schatten? Het antwoord is gelukkig: ja. Om verschillende redenen.
1. Orale geschiedenis
Ondergrondse christenen houden doorgaans een gedetailleerde orale geschiedenis bij van het kerkleven.
Veel van hen kunnen teruggaan tot het begin van de komst van het Evangelie in Noord-Korea. Ze weten zelfs van welke denominatie ze zijn, ondanks dat er bijna geen onderscheid in stromingen wordt gemaakt door ondergrondse Noord-Koreaanse geschiedenis. De orale geschiedenis stelt ons in staat om gegevens te reconstrueren, zoals de verspreiding van het christendom in Noord-Korea, de vervolging en de huidige status van de kerk in de omgeving. (Noord-Koreaanse christenen weten niets over de status van de kerk buiten hun eigen gebied omdat ze niet van stad naar stad kunnen reizen zonder speciale vergunningen. Daarnaast is de kerk van Noord-Korea zeer verspreid).
2. Overlopers
Er zijn meer dan 30.000 Noord-Koreaanse overlopers in Zuid-Korea. Volgens onderzoeken – waaronder onderzoek van een Zuid-Koreaanse zusterorganisatie van SDOK - onderhoudt 80 procent van deze overlopers in Zuid-Korea maandelijks contact met hun familieleden in Noord-Korea. Jammer genoeg bouwen christelijke organisaties en kerken geen hechte vertrouwensrelaties op met Noord-Koreaanse vluchtelingen, waardoor die weinig delen over hun familie in Noord-Korea. Maar voor organisaties zoals SDOK-zusterorganisatie Voice of the Martyrs Korea is het opbouwen van vertrouwensrelaties al meer dan vijftien jaar de basis van het werk onder Noord-Koreaanse vluchtelingen. Hierdoor beschikken we over rijke gegevensbronnen die laten zien wat er gebeurt in Noord-Korea. Dit stelt ons in staat om steeds nauwkeuriger waarnemingen en voorspellingen te doen over de huidige status van het christendom in Noord-Korea.
3. Beschikbare gegevens
Er zijn meer gegevens beschikbaar dan ooit tevoren. Het Zuid-Koreaanse ministerie van eenmaking voert eigen onderzoeken uit naar het leven in Noord-Korea, inclusief het religieuze leven. Dit geldt ook voor andere organisaties. Ook zijn er honderdduizenden Noord-Koreanen die nog steeds Noord-Koreaans staatsburger zijn, maar die ofwel overzees werken met toestemming van hun regering of die illegaal in China wonen om geld te verdienen voor hun families. Dit heeft gezorgd voor een ware stroom aan gegevens over het leven in Noord-Korea. Deze studies samen vormen een zeer gedetailleerde en geloofwaardige samenvatting van de huidige staat van het religieuze leven in Noord-Korea. Hierdoor kunnen analisten bijvoorbeeld inschatten hoeveel christenen er zijn in het land. Ondanks de grote hoeveelheid gegevens zijn er zeer uiteenlopende schattingen van het aantal christenen in Noord-Korea. Sommige christelijke organisaties beweren dat maar liefst 10 procent van de Noord-Koreaanse bevolking, ofwel ongeveer twee miljoen mensen, christen zijn.
Aantal christenen
De meeste organisaties, van overheidsinstanties tot mensenrechtenorganisaties en christelijke organisaties, waaronder VOM Korea, schatten doorgaans dat het werkelijke aantal christenen in het land rond de honderdduizend bedraagt, waarvan er dertigduizend in concentratiekampen worden vastgehouden. Als marge houden we aan dat er minimaal 60.000 en maximaal 120.000 Noord-Koreaanse christenen zijn.
De Noord-Koreaanse ondergrondse kerk is Gods plan
voor vernieuwing voor de kerk wereldwijd.
voor vernieuwing voor de kerk wereldwijd.
Hoeveel christenen er in Noord-Korea ook mogen zijn, en hoe je het christendom ook moge definiëren, je kunt zeker met hen bidden dat ze trouw zijn aan God. En dat we zelf trouw blijven aan God. We weten dat de kerk in landen als Nederland, Zuid-Korea en de Verenigde Staten in verval is. Wij geloven dat de Noord-Koreaanse ondergrondse kerk en ondergrondse kerken over de hele wereld Gods plan zijn voor vernieuwing voor de kerk wereldwijd. Hoeveel christenen er ook zijn in de wereld, misschien zijn het er morgen meer. En mogen wij, die Christus kennen, morgen nog meer toegewijd zijn dan vandaag.
