Suraya woont met haar man Haroon in een streng islamitisch dorp. Haroon slaat haar regelmatig en vervloekt Suraya als er iets gebeurt wat hem niet aanstaat. Een jaar nadat de burgeroorlog uitbreekt in Syrië, vlucht het gezin met drie kinderen naar Libanon. Als Suraya een bezoek brengt aan een voedseldistributiecentrum, wordt ze verwelkomd door een vriendelijke man. Hij vertelt haar over Jezus en geeft haar een Bijbel. Suraya verstopt de Bijbel weg en probeert hem te vergeten. “Maar wat ik ook probeerde, het lukte me niet om de Bijbel uit mijn gedachten te bannen. Waar ik ook naar toe ging, het leek wel of die Bijbel tegen me zei: ‘Je moet me lezen’. Uiteindelijk deed ik dat. Ik las in het bijbelboek Mattheüs de tekst: ‘U bent het zout van de aarde’. Ik las het wel tien keer. Het was net of God tegen me zei: ‘Je hoort bij ons.’”
“Maar wat ik ook probeerde, het lukte me niet om de Bijbel uit mijn gedachten te bannen."
Stem
Op een bepaald moment hoort Suraya een stem. Ze kijkt rond om te zien waar het geluid vandaan komt, maar ze ziet niemand. Dan hoort ze dezelfde stem, die zegt: “Je hoort bij ons.” Suraya gaat op zoek naar de man van wie ze de Bijbel heeft ontvangen en vraagt hem wat dit te betekenen heeft. “De man vertelde me dat Jezus voor alle zonden is gestorven en vroeg of ik Hem in mijn hart wilde aanvaarden. ‘Ja, dat wil ik!’, riep ik uit.” Zo wordt Suraya christen.
“Ik las veel in de Bijbel en hoe meer ik las, des te meer ik leerde om van mezelf te houden."
Verandering
Suraya begint bijbelstudiegroepen te volgen en brengt haar kinderen naar christelijke jongerenbijeenkomsten. Hoewel Suraya haar man niet meteen vertelt over haar bekering, heeft hij het snel in de gaten als de kinderen vertellen wat ze hebben geleerd op de bijeenkomsten. Hij waarschuwt hen: “Luister niet naar deze mensen. Het zijn leugenaars en het is verderfelijk wat ze vertellen!” Ondertussen verandert Suraya steeds meer. “Ik las veel in de Bijbel en hoe meer ik las, des te meer ik leerde om van mezelf te houden. Ik hield niet van mezelf namelijk. Ook ging ik steeds meer van anderen houden. Ook kinderen zag ik veranderen.”
Blauwe plekken
Hoewel Suraya door Haroon wordt mishandeld, is ze vastbesloten haar man lief te hebben. In navolging van Jezus vult ze een emmer water en begint de voeten van haar man te wassen. “Hij accepteerde het niet en gooide de emmer water over me heen. Hij sloeg me en toen hij de Bijbel in mijn tas vond, pakte hij die van me af. Ik werd zo hard geslagen dat mijn hele lichaam vol met blauwe plekken zat.” Hoewel de mishandelingen doorgaan, groeit Suraya dichter naar God toe. “Ik kon niet meer terug naar wat ik vroeger geloofde. Op de moeilijkste momenten, wanneer ik erg moe was, ervoer ik telkens weer sterk Gods aanwezigheid.”
Ingestort
Vanaf het moment dat Suraya christen is, bezoekt ze andere Syrische families om met hen het Evangelie te delen. Ze leest hen voor uit de Bijbel en vertelt hoe Jezus haar leven heeft veranderd. Suraya bidt aanhoudend dat Jezus zich zal openbaren aan haar man. De mishandelingen blijven echter doorgaan en Haroon maakt ook vaak kwetsende opmerkingen. Op een keer probeert hij Suraya te verstikken met een kussen. Na maanden van mishandelingen houdt Suraya het niet meer vol. Ze stort volledig in en begint aan geheugenverlies te lijden. “Ik kon me zelfs niet meer herinneren wie ik was.”
"Op de moeilijkste momenten, wanneer ik erg moe was, ervoer ik telkens weer sterk Gods aanwezigheid.”
Wonder
Suraya kan niet langer thuis blijven wonen en vlucht naar een andere stad, waar ze hulp krijgt van een lokale dominee. Al snel moet ze naar de rechtbank, die een uitspraak zal doen over de vraag wie het voogdijschap krijgt over de drie kinderen. De kans is groot dat de rechter vragen zal stellen over Suraya’s bekering tot het christendom. “Ik had mezelf voorgenomen: Als ze me dwingen te kiezen tussen Jezus of mijn kinderen, dan kies ik voor Jezus”, vertelt ze overtuigd. Gelukkig stelt de rechter geen vragen over Suraya’s geloof. “Normaalgesproken wordt na een echtscheiding de voogdij in moslimlanden altijd toegewezen aan de vader. Het is een wonder dat dit in mijn geval niet gebeurd is.”
Bewogenheid
Nog steeds evangeliseert Suraya onder moslimfamilies, wanneer haar kinderen naar school zijn. Ze voelt vooral sterke bewogenheid voor conservatieve moslimvrouwen. “Ik deel graag het Evangelie met gesluierde vrouwen. Ze zijn gevangen in hun oude tradities en cultuur.”
Door alle beproevingen heen is het een grote troost voor Suraya dat haar kinderen evenveel van de Heere houden als zijzelf. “Mijn jongste zoon zegt tegen zijn leraren op school: Mijn vader is er niet altijd, maar Jezus wel. Hij heeft me gered.”
